Dzieci z zespołem Aspergera wymagają szczególnej uwagi i odpowiedniego podejścia. Ważnym aspektem są trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami i ogólne umiejętności społeczne. Nie wyklucza ich to jednak z możliwości uczęszczania do publicznych placówek razem z rówieśnikami rozwijającymi się prawidłowo. Przedszkolak z ZA może sobie świetnie poradzić, jeżeli trafi na wykwalifikowaną i pełną empatii kadrę pedagogiczną.
Oczywiste jest, że rodzice przedszkolaka z ZA są pełni obaw. Jeżeli mieszkasz w dużym mieście i masz do wyboru kilka placówek wybierz taką, w której jest najmniejsza liczba dzieci w grupach. Twoje dziecko lepiej poradzi sobie w takich warunkach. Zespół Aspergera to nie tylko zaburzenia w sferze społecznej. Wiąże się także m.in. z zaburzeniami ze strony integracji sensorycznej. Mniejsza ilość dzieci w grupie to mniejszy hałas, ruch i mniejsze ryzyko wystąpienia zachowań trudnych. Jeśli jednak dzieci jest sporo możesz umówić się z dyrekcją, aby Twój maluch przebywał w przedszkolu krócej – nie warto na siłę naciskać, by spędził w placówce wyznaczona z góry liczbę godzin. W przypadku dzieci z ZA pół godziny hałasów i nadmiernego tłoku może mieć bardzo poważne skutki, z którymi rodzic musi się później zmagać do końca dnia. Jeśli obawiasz się, że dziecko nie da rady wśród neurotypowych rówieśników możesz poszukać przedszkola z grupami integracyjnymi.
Ważne jest, aby przedszkole zapewniło dziecku zajęcia dodatkowe wynikające z informacji zawartych w opinii z poradni psychologiczno-pedagogicznej. Choć jest to obowiązek placówki, może się zdarzyć, że nie ma ona możliwości realizacji zajęć, ponieważ nie zatrudnia wykwalifikowanego pracownika, który mógłby je poprowadzić. Często zdarza się, że przedszkolak z ZA korzysta z dodatkowych zajęć i terapii poza przedszkolem. Ważne jest, aby w takiej sytuacji zadbać o przepływ informacji między wszystkimi osobami, mającymi udział w rozwoju dziecka. Najlepszym rozwiązaniem będzie kontakt mailowy lub telefoniczny. Rodzic musi wyrazić zgodę na bezpośredni kontakt między specjalistami, aby mogli oni przekazywać sobie informacje o dziecku. Takie postępowanie jest bardzo istotne, a niestety rzadko pomijane. Często jest tak, że nauczyciel w przedszkolu zauważa niepokojące zachowania, zgłasza je rodzicom, a Ci następnie specjaliście – ten natomiast może stwierdzić, że na zajęciach prowadzonych przez niego nie dochodzi to tego typu zachowań. Brak komunikacji między specjalistami może stać się poważną barierą, hamującą rozwój przedszkolaka z ZA.