Często spotykając się w domu ze znajomymi, kiedy już skończą się tematy od rozmów, nie chcemy wychodzić na miasto, ale mamy ochotę na jakąkolwiek inną rozrywkę. Oglądanie seriali na Netflixie czy granie w planszówki już wam się przejadło? Istnieje dla was świetna alternatywa. Dzięki grze karcianej Uno możecie godzinami rywalizować o to, kto tym razem jako pierwszy pozbędzie się wszystkich kart. Wieczór poświęcony graniu w karty to świetny pomysł na spędzenie czasu ze swoimi najbliższymi przyjaciółmi czy rodziną. To także okazja do zintegrowania się z osobami, które dopiero poznajesz. Gra karciana UNO dostarczy wam z pewnością wiele emocji, śmiechu i okazji do rywalizacji. Uwaga! Ta gra działa uzależniająco – możecie spędzić przy stole z kartami znacznie więcej czasu, niż planowaliście! Zdecydowanie jednak będzie to dobrze wykorzystany czas – w końcu kto z nas nie lubi wygrywać w karty! Gra jest bardzo prosta, dlatego nie martw się, jeśli nigdy wcześniej w nią nie grałeś – da się jej nauczyć w moment i od razu zagrać. Jeśli po raz pierwszy słyszysz o grze UNO, to zachęcamy do lektury tego artykułu, z którego dowiesz się między innymi jak powstała gra UNO, jakie są zasady gry w UNO oraz jak grać, aby wygrać w UNO. Możesz także potraktować ten wpis jako podszkolenie swojej dotychczasowej gry, jeśli zasady są Ci już od dawna znane. Zapraszamy do lektury!
Kiedy i w jaki sposób powstało UNO?
Gra, w którą dzisiaj gra wiele osób na całym świecie podczas różnego rodzaju spotkań towarzyskich swoją popularność w Polsce zyskała kilka lat temu, jednak jej powstanie datuje się na znacznie wcześniej, bo lata 70. XX wieku. W roku 1971 w Ameryce Merle Robbinson wymyślił grę i jej zasady. Pomysł okazał się świetny, ponieważ w UNO chętnie gramy do dzisiaj, i wiele osób dobrze zna zasady tej gry. Jednak to nie osoba, która wymyśliła grę UNO wypuściła ją na rynek. Twórca sprzedał prawa autorskie Bobowi Tezakowi i Edowi Ackemanowi rok później. Ci utworzyli firmę International Games. Po czterech latach prawa do gry dostała firma Mattel. Dzisiaj UNO znajdziesz nie tylko w wersji karcianej, ale także cyfrowej. W UNO możesz grać na telefonach z systemem Android, IOS, konsolach Xbox, PlayStation oraz Nintendo Switch. Już widzisz, jak popularne jest UNO? Gra znana jest na całym świecie, dzięki swoim prostym, lecz dostarczającym niezłej dawki emocji zasadom. Jeśli jeszcze nie wiesz, jak grać w UNO, zapraszamy do dalszej części artykułu, gdzie wyjaśniamy, jakie karty są potrzebne do gry w UNO, ile maksymalnie osób może grać w UNO, jakie są zasady tej gry. Możesz także wspomagają się tym artykułem wytłumaczyć innej osobie, która nie zna zasad gry, jak grać. Z pewnością warto nauczyć się tej gry karcianej, aby Twoje wieczory z rodziną i znajomymi wzbogacić o nową, ciekawą aktywność. Proste gry karciane to także świetny sposób na stymulowanie myślenia u dzieci. Dlatego, jeśli chcesz, aby Twoje dzieci rozwijały u siebie zmysł logicznego, strategicznego myślenia, nauczyły się przyjmować drobne porażki i podejmować drobne samodzielne decyzje, zaproponuj im wspólną grę w UNO. Pamiętaj jednak, aby nie próbować uczyć gry zbyt małych dzieci, które mogą nie zrozumieć mimo wszystko bardzo prostych zasad. Jeśli postanowiłeś nauczyć się grać w UNO, przejdź do następnego akapitu, gdzie wyjaśniamy, co będzie Ci potrzebne. Poza odpowiednimi kartami i osobami do gry nie zapomnij wyposażyć się w dobry humor i gotowość do rywalizacji, ponieważ gra bywa nieprzewidywalna!
Jakie karty potrzebne są do gry w UNO?
UNO zasadami przypomina nieco makao, w które gra się tradycyjnymi kartami. Jeśli jednak chcesz grać w UNO, musisz zakupić odpowiednie karty, stworzone właśnie do tej konkretnej gry. Dostępne są w wielu księgarniach, sklepach z zabawkami czy chińskich marketach – z pewnością znajdziesz te karty w wielu miejscach w swoim mieście. Możesz także zamówić je przez internet. Ze zdobyciem kart nie będzie większego problemu. Jeśli masz już kary do UNO, z pewnością zastanawiasz się, jak ich używać. Poniżej omówimy, z czego składa się talia do UNO.
Wraz ze wzrostem popularności gry, na rynku pojawiły się nieco zmodyfikowane talie z nieco innymi zasadami. Jednak pozostańmy przy tradycyjnym UNO. Talia składa się ze 112 kart, karty są w czterech kolorach.
Możemy całą talię podzielić na dwie grypy – karty zwykłe, które nie zmieniają w żaden sposób toku gry, oraz karty funkcyjne, które zmuszają uczestników do podjęcia konkretnych kroków czy przyjęcia odpowiednich kart, jednak kartami funkcyjnymi zajmiemy się za chwilę. Teraz omówimy zwykłe karty do UNO.
Zwykłe karty do UNO dzielą się na cztery grupy – czerwone, zielone, niebieskie i żółte. Kart każdego koloru jest 19 – po dwie z numerami 1-9 oraz po jednej z każdego koloru z numerem 0. Tutaj nie ma nic skomplikowanego, jednak cały sens gry kryje się w kartach funkcyjnych, które dostarczają zazwyczaj najwięcej frajdy i rywalizacji, oraz mogą całkowicie zmienić bieg rozgrywki. Jakie są karty funkcyjne w talii UNO?
Karty funkcyjne w UNO przedstawiają się następująco:
– po dwie karty postój z każdego koloru – mają one symbol przekreślonego koła – razem osiem kart postojowych.
– po dwie karty zmiana kierunku z każdego koloru – mają symbol dwóch strzałek – razem osiem kart zmieniających kierunek.
– po dwie karty +2 z każdego koloru – mają symbol +2 – razem osiem kart +2
– 4 karty +4, które jednocześnie zmieniają kolor na inny
– 4 karty zmieniające kolor
W niektórych taliach istnieją także karty, które każą zamieniać karty z innym graczem i 3 puste karty, które pozwalają na podjęcie dowolnych kroków. W tych taliach kary numerowane są od 1-8.
Jak grać w UNO?
Znane już są Ci wszystkie karty z talii do gry w UNO, teraz pora na naukę teorii, a za chwilę możesz w praktyce sprawdzić, jak emocjonująca i wciągająca jest gra w UNO.
Każdy z graczy powinien dostać po 7 kart. Graczy może być minimum dwóch, maksymalna liczba nie jest określona – możecie zagrać nawet dwoma taliami. Jedną kartę kładzie się do góry symbolem na środku w taki sposób, aby każdy z graczy ją widział. Reszta kart będzie służyć do ewentualnego dobierania – połóżcie je również na środku, symbolami do dołu. Osoba, która siedzi po lewej stronie od osoby, która rozdawała karty, rozpoczyna grę. Właśnie w tym momencie zaczyna się cała zabawa. Każda kolejna osoba musi położyć jedną ze swoich kart na stosie w taki sposób, aby pasowała do poprzedniej kolorem lub symbolem – chyba, że jest to karta +4 lub zmieniająca kolor. Jeśli dany gracz nie ma żadnej karty, którą może dopasować do tej leżącej na stole, musi dobrać jedną ze stosu. Jeśli dobrana karta pasuje do położenia, wtedy gracz nie traci kolejki. Teraz przejdziemy do wyjaśnienia kart funkcyjnych.
– karta postój – następny gracz stoi jedną kolejkę. Jeśli jednak także ma kartę postojową, może ją położyć, a wtedy następna osoba stoi dwie kolejki, i tak dalej..
– zmiana kierunku – odwraca się kierunek gry. Położenie dwóch kart zmiana kierunku na raz – gra idzie w tym samym kierunku. Położenie trzech takich kart – również zmiana kierunku.
– +2 – następny gracz dobiera dwie karty, chyba, że sam ma kartę z tym symbolem. Wtedy nasępny gracz dobiera 4, jeśli jednak także ma kartę +2, kolejny gracz dobiera 6, i tak dalej. Na te karty można również kłaść kartę +4 i odwrotnie.
– +4 – gracz wybiera kolor, na jaki chce zmienić następnie wykładane karty, a osoba następna w kolejce musi dobrać 4 karty.
– zmiana koloru – gracz wybiera, jaki kolor może położyć następna osoba. Jeśli ta nie ma karty w tym kolorze – musi dobrać.